با یه عالمه تاخیر

امام مهربونم تو همیشه خوبی ؛ حتی اگر من و دعوت به سر سفره همیشه پهن ات نکنی. تو همیشه بهترینی؛ حتی اگه قسمتم نشه زیارتت و نخوای که بیام . تو همیشه ماهی ؛ حتی اگه خودم و گول بزنم و واسه ندیدن روی ماهت هزار بهونه ردیف کنم . تو همیشه خورشید قلبم میمونی . تو درخشان ترینی. تولدت مبارک دوست داشتنی ترین امام آفرینش.

 بعد از این ؛

رفتیم سفر و آمدیم . و پس از آنهمه دلهره و دلشوره و صدقه و دعا، خدارو شکر سلامت برگشتیم ! میخواهم اعتراف کنم که بدجور به دلم بد آمده بود ، طوریکه وقتی تو ماشین خوابم میگرفت اشهدام را میخواندم و بعد میخوابیم و فقط دلشوره ی این رو داشتم که کی به شما اطلاع میدهد مردنم را ؟

و خدا نخواست و عزرائیل جان ، ما رو نبوسید !

نیم ساعت قبل از اینکه راهی بشیم فهمیدیم رکب خورده ایم و یکی یه دونه داداشمون ما را در این سفر همراهی نمیکند و به جایش عمو مجید جانِ دلبندمان قرار است کنار دست ما در عقب بنشیند و چه ناسزاها که در دل و بر زبان نثار برادر کردیم ! البته همان اول ها ! بعد که مسیری طی شد و از هم صحبتی با عمو جونم بهره مند شدم فهمیدم چه زمان های زیادی را از دست داده ام وبیشتر در کنارش نبوده ام و هی افسوس خوردم و بر زمانه لعنت فرستادم که آقا پول چه کارها که نمیکند ! ( خودم هم دلیل ارتباطشان را به هم نفهمیدم !!! )

خلاصه اینکه بعد از رسیدن به تبریز راهی یک دهاتی خشک و بی آب و علف شدیم مزین به نام سفید کمر ! و مهمان منزل زن اول پدر بزرگم شدیم ( ما خیلی روشنفکریم !) و فردایش به دهات پدری بابای مادرمان رفتیم به نام نعمت الله که هرچه آن یکی خشک و بی علف بود ، این یکی تر و سر سبز ! و یک شب هم آنجا ماندیم و فردایش مثل یک عروس نمونه راهی محل تحصیل خواهر شوهر عزیز ، ملکان شدیم برای گرفتن ریز نمراتش تا برایش ترجمه کنیم و بفرستیم و ببینیم چه گلی به سر خودش و ما میزند !

و بعد دوباره به سفیدکمر برگشتیم و دلتان نخواهد 3 بار متوالی کباب درست کردیم و تمام سعیمان را نمودیم از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را بکنیم و گوشتی به این بدن قحطی زده برسانیم ،شاید 2 گرمی وزن گرفتیم و از این حالت نی لبکی درآمدیم !که هرچه خوردیم افاقه نکرد و همش شیر شد و پسرک نوش جانش کرد و رفت!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

در راه ملکان پلیس به خاطر سرعت زیاد ماشین را متوقف کرد و ناصر پشت فرمون بود و نکته جالب این بود که نه ناصر ، نه بابا کریم و نه من هیچ کدوم هیچ مدرک شناسایی از خودمون و ماشین همراه نداشتیم ، و فقط مامان مرضی کارت ملی اش تو کیفش بود و پلیس لطف کرد و ماشین و توقیف نکرد و 70000 تومان با مشخصات کارت ملی مامان جریمه نوشت !

تا نیم ساعت بعدش از ناصر هیچ صدایی نمیومد و ما احساس میکردیم به خاطر سهل انگاری و سرعت غیرمجازش عذاب وجدان گرفته ! به خاطر همین با شوخی خواستم قضیه رو حل کنم که گفت : ناراحت اینم که یارو چه عقده ای بود ! میتونست جریمه نکنه اصلا" ! ما که کارت شناسایی نداشتیم !!! !!! مرد پرتوقع من عاشقتم

امیرپارسا از زمان حرکت تا لحظه ی رسیدن 2 کار بیشتر نکرد : رقصید و شیر خورد ! و هردو کار را با ریتم ترانه ی دختر حاجی الماس انجام داد ! و حتی از ماشین هم که پیاده میشدیم انقدر میگفت : نانای بابام بابام ! تا ترانه رو از گوشی براش پخش کنیم .. خلاصه اینکه این دختر حاجی الماس  در تمام سفر هم باباش و حرص میداد و هم ما رو !

مامانم خیلی زحمت کشید و واقعا" امیرپارسا خسته اش کرد ، خیلی خوبه که هست و ایشالله که بتونم محبت هاشو جبران کنم.

تو راه اردبیل یه بلال خوردیم مزه نبات میداد ! من که عاشق شیرینی ام از خوردنش سیر نمیشدم ! فوق العاده بود ولی بقیه خوششون نیومد !

انقدر اونجا مگس و زنبور و با دست پروندیم پسرک توهم زده و از زمان برگشت تا حالا دستش و تو هوا تکون میده و گاهی واسه کشتن پشه های خیالی بهم میزنه !