شب ها ی پر ستاره

شب 19 م :

کلی امید داشتم به این شبا ... منتظر بودم ..

توبه - طلب عفو و بخشش - یه نیت الهی و یه سری قول و قرار با خدای بزرگ - یه دنیا تشکر و شکر گذاری - یه عالمه خواسته و آرزو ....

نمی تونستیم جایی بریم .. حوصله اجازه و گرفتن و راضی کردن کسی و نداشتم . مطمئن هم نبودم که تو اذیت میشی یا نه ! موندم خونه و با تلویزیون احیا گرفتم .

جوشن کبیرو با هم خوندیم. تموم که شد گرسنه شدی .. کنار هم دراز کشیدیم تا شیر بخوری و سخنرانی تموم شه تا قرآن سر بگیریم ..

با صدای بابات بیدار شدیم که داشت خداحافظی می کرد بره سرکار !

ساعت 7 صبح بود .

شب 21 ام :

صبح تا بعد از ظهر کلی استراحت کردم که شب خوابم نبره ..

اگه این شبا رو از دست می دادیم ...

تو رو خوابوندم تو کریرت و خودم نشستم رو صندلی....

ایستادم .. نشستم .. سجده کردم .. گریستم ... بلند شدم .. ایستادم  ...

سحر شد .

در تمام لحظه ها با من بودی و در کنار خدا.

شاید که پروردگارمان به حرمت پاکی ات نگاهی به مامان کرده باشه.

شب 23 ام :

بابا کریم غروب اومد دنبالمون.رفتیم خونشون افطار و بعد باهاش رفتیم یه جا سرکار و از اونجا به پیشنهاد مامان رفنیم شاه عبدالعظیم.

قرار بود خیلی دعا کنیم واسه قطعی شدن خرید خونه .

چون بابا کریم باهامون بود و می خواستیم خانوادگی بشینیم رفتیم پشت حرم و سمت بیمارستان نشستیم .

دعاخوندیم و ... دعا خوندیم و .... دعا خوندیم ... .

نتونستم هیچی بخوام .. نتونستم چیزی بگم .. نتوستم آرزو کنم ...

فقط خدا رو شکر کردم .

تو و مامانم سالم کنارم بودید .

.................................................................................................................................

درد و دل :

مامان مرضی دلش می خواست بره بهشت زهرا کنار قبور شهدای گمنام احیا بگیره . ناصر مثل اکثر اوقات بی فکر ، بی منطق ، بی هیچ دلیل قانع کننده ای فقط مثل بعضی ها !!! گفت نه ! همزاد و روح بچه رو میگیره !!!! اینم یه مدل مرد امروزی و تحصیل کرده ی جامعه است دیگه !!!