خانه مامان مرضیه ( عشق اول و آخر پسرک )

تو راه اونجا : ( از خوشحالی نمیدونه چی کار کنه !)

تا میرسیم میره سراغ ظرف ها ی کثیف و اونا رو میشوره ؛

بعد مثل مامان ضعیف و نهیف اش خسته میشه وبا لبی خندان استراحت میکنه ؛

فردا صبح اش که از خواب پا میشیم برای اعضای خانواده آب پرتقال میگیره ؛

و  ظهر برای نهار سبزی ها رو میشوره ؛

و در این میان شیر موز درست میکنه ، گردگیری میکنه ، زمین و دستمال میکشه ، جارو میکنه و کنار این ها ده بار استکان چایی رو میریزه رو فرش و ظرف میشکونه و آجیل ها رو پخش میکنه و...  و تا میایم خونه پشت سر هم تکرار میکنه: اتاق مامان مرضی ! یعنی همون چیزی که من همیشه دلم میخواد !!!

به توانمندی های پادشاهم توجه کردید ! پسر نیست ! یه پارچه کدبانوست .