از همه چی ، از همه جا

1- غر زدن از همه چی راحت تره !

اینکه بشینی هی غصه بخوری و بگی آخ که اگه همون روز اول بدون اهمیت به حرفای ناصر بچه رو میسپردم دست یه دندان پزشک دیگه الان چقدر حال من و پسرک بهتر بود !

یا بگی ، اگه جواب کم شعوری و کم فهمی خیلی ها رو به خاطر خیلی چیزها ، خیلی روزهای پیش از این میدادم الان چقدر زندگیم رو به راه تر بود !

یا کلافه شم از دست خودم و بگم اگه شاد تر باشم و فعال تر همه چیز و همه چی خیلی بهتره و بعد فقط آه بکشم !

یا آخر همه فکرام از همیشه که خسته تر و نا امید تر شدم و وقتی طپش قلبم رسید به 50 هزار تا بگم : کاش همون اول همه چی بهم میخورد ! و همه ی مشکلات پیش اومده و نیومده رو بندازم تقصیر نه ای که باید میگفتم و نگفتم و هزار لعنت بفرستم به بله ای که سرنوشتم و ورق زد و فراموش کنم که هنوزم چقدر ناصر و دوست دارم  .....

2- باید خدا رو شکر کنم که تنی دارم که سالم و تمام ناراحتی هام راه چاره داره !

باید ممنون باشم از خالقی که سایه پدرم و بالا سرم نگه داشته تا با تمام فشاری که تو این زندگی میکشم امیدم قطع نشه و بگم هنوز پناهی هست ...

باید هزار هزار سجده ی شکر برپا کنم به خاطر قلب مهربونی که در سینه ی فرشته ی زندگیم که مامان خطابش میکنم میتپه و دلم خوش باشه که آغوشی هست ...

باید برم و بیام و بگم خدایا همه چیم فدای تو فقط به خاطر خلق یگانه داداشم که با دنیات عوضش نمیکنم و باور کنم که هنوز امیدی هست ....

و باید باید باید که اصلا سرم و از شرمندگی محبتی که خدا در حقم تمام کرده بالا نیارم جز برای تشکر و قدردانی فقط به خاطر حضور پادشاهی سالم و باهوش و با شعور ! و ایمان بیارم که تو زندگی ام شکر خدا عشق هست ....

3- خونه خیلی بهم ریخته است ،نمیدونم شادی و حوصله رو کجا گذاشتم ،باید یه تکون اساسی بدم به همه چیز ! پیداشون میکنم !! فقط به خاطر پسرم !!!

4- بدون شرح ! ( پیامک)

تمام غصه ها از همان جایی آغاز میشوند که ؛

ترازو برمیداری می افتی به جان دوست داشتنت.

اندازه میگیری !

حساب کتاب میکنی !

مقایسه میکنی !

و خدا نکند حساب کتابت برسد به آنجا که ؛

زیادتر دوستش داشته ای !

که زیادتر گذشته ای !

که زیادتر بخشیده ای !

به قدر یک ذره

یک ثانیه

حتی !

درست از همان جاست که توقع آغاز میشود و توقع؛

آغاز همه ی رنج هایی است ،

که به نام عشق می بریم ...

مادرانه : داره مسواک میزنه و حواسش به حرفای ماست ، میاد پایین از صندلی و ما رو میبینه که داریم آماده شیم بریم بیرون. میپرسه کجا میرید ؟ من اونجا نمیاما !! میگم مگه میدونی کجاست ؟ میخوایم بریم جایی ،مامان یه کاری داره !میگه باشه میام ولی دندونای من و نبینه ها ! ببین تمییزه !!! و ادامه اش پشت چشم نازک میکنه ، سر میچرخونه و همین جور که میره خط و نشون میکشه و من به دنبال افساری که دور دلم انداخته کشیده میشم ...

- دلم برای شیر خوردنش ، بغل گرفتنش ، باهاش خوابیدن و بلند شدنش ، بوی تن و موهاش و اون همه نزدیکی خیلی تنگه ... خلسه ای که هر دومون غرقش میشدیم و الان خیلی نیاز داشتم.