در انتظار معجزه

در این ده ماهی که به منزل جدید آمده ایم . شهره ی خا ص و عام شده ایم به لطف حضورت نانوایی که میرویم سهممان بعد از هر چند تا نانی که میگیریم یک نصفه ی اضافی هم هست برای وجود مبارک آقا ! از کنار سوپرمارکت سر خیابان که می خواهیم رد شویم صدایمان می کنند جیره ی بیسکوئیت رنگارنگ و آبنیات چوبی ات را مجانی می دهند . بیرون که می خواهیم برویم یا به هردلیلی که تا سر کوچه میرویم حتی به هوای گذاشتن زباله ها در سطل آن سوی خیابان ،میوه فروشی جنب کوچه یک موز ـ دو شلیل ، یا مثل امروز یک طالبی را مهمان دستانت می کند و در دل ما انگار عروسی میگیرند وآخ قند است که آب میشود از محبوبیت و شهرت شما ! چه کنیم مادریم دیگر ! یکی پسرش المپیاد می رود و یکی پزشک حاذقی میشو...

تـــــــــــــــــــــــــــــــرو خدا برو خونـــــتـــــــون ! ( جیغ بنفش مایل به مشکی من ساعت 13:06 دقیقه ظهر خطاب به پسرک دوست داشتنی همسایه !!!) هرچی ما این پادشاه کوچکمون رو به روی چشم می گذاریم و نمی گذاریم آب کمی بیشتر از حد معمول در دلش تکان بخورد و از گل کمتر به او نمی گوییم این سجاد رودار همه چیزهای ندیده و نشنیده را برایش جبران می کند ! و تازه تکلیف هم برای من گنده تعیین می کند  که بشین رو زمین و به کار ما کار نداشته باش !!!! موهای پسرک بیچاره را میکشد و می گوید آخه باحاله ! از روی تخت پرتش می کند و پایین ومیگه آخه حال میده ! لپ های نداشته اش را به دو طرفین صورت میکشد و همچنان می گوید باحاله ! بالش را محکم روی سرش ...

امروز صبح با خاله ها برای چیدن آلوهای رسیده و درست کردن لواشک رفتیم باغی که تازه خریده بودند و هرکدام دانگی سهم داشتند . احساس می کنم کلی روحیه گرفتم از این رفتن ! بابا ناصر یه عالمه زحمت کشید و آتش درست کرد و برامون سیب زمینی کباب کرد که واقعا چسبید . یه بستنی خوشمزه هم خوردیم و یه ذره هم بزن بکوب راه انداختیم و چند کیسه هم میوه چیدیم و یه عالمه هم با چشمه ای که اونجا بود آب بازی کردیم و برگشتیم . و هنوز قلبم به عشق نفس های تو میزنه وقتی داشتم عکس می انداختم یهو ناصر که داشت چایی می خورد تکیه داد به دیوار گفت از من خوب بنداز بشه عکس حجله ام ! البته همه به کلام شوخ اون عادت دارن ولی این یکی اصلا قشنگ نبود بماند که منم کم نیاوردم و گفتم...

اتفاق خاصی نیافتاده غیر از اینکه احساس می کنم روز به روز دارم بیشتر عاشقت میشم ! اگر زندایی شوخی نکرده باشه انگار سومین بچه تو راهه و بقیه خیلی خوشحالن چون مدام به شوخی میگن ایشالا پسر باشه تا امیرپارسا خان یه ذره بره کنار ! چقدر حسودن مردم به خدا ولی واقعا دعا میکنم پسر شه وگرنه منتظر چهارمی باید بشیم . امروز نهار با خاله اینا رفتیم خونه مامان مرضی و تا دلت خواست آتش سوزوندی ! مامانی تو به کی رفتی انقدر رقاص شدی ؟ دختر عمو لیلا هم بود که دلمون می خواست شب پیشمون بمونه که به خاطر مهمونی به درد نخوری که فردا شب دعوت نتونست شب هم عمو مجید می خواست بره مکه و رفتیم خونه مامان مهین شام واسه خداحافظی. بعد هم رفتیم خونه مامان مریم وا...

مهمانی به قشنگی برگذار شد. شما کلی بازی کردید و بعد هم با صدای مولودی نانای ! بعد هم یه خواب حسابی و .. یه عالمه هم تو حیاط با کبوترای دایی محمد بازی کردی و یه پر پری راه انداخته بودی تمام نشدنی ! غذاتم کنار پرنده ها خوردی و تا دلت بخواد هم آب بازی کردی  . شب هم دوتایی اونجا پیش مامان مهین و باباحاجی موندیم و شکر خدا به لطف 4 تا قرصی که مامان خورده بود اثرش خوب شمارم گرفت و تا صبح راحت خوابیدی ! تا شبی که بابا ناصر و دایی محمد قرار بود بیان ما خونه مامان مهین گیر افتاده بودیم ( کاش مامان مهین می ذاشت زودتر بیایم خونه ) به هر حال خیلی خوش گذشت . 7 تیر هم رفتیم بهشت زهرا و واسه عمه ملی کیک بردیم و تولد گرفتیم . هندوانه و شربت و میوه و...

امشب بابایی رفت سفر . معلوم نیست کی برگرده ! ایشالا بهش خوش بگذره و کارهاش همونطوری که فکر می کرد و دوست داشت پیش بره . توی وروجک هم انگار از صبح فهمیده بودی ناصر امشب عازم ! یه بابا بابایی راه انداخته بودی باور نکردنی ! انقدر  خودت و لوس کردی تا کلی برات خوراکی  و سی دی خرید ! کلی هم تو حیاط قبل رفتن آب بازی کردید به علاوه قایم باشکی که به خاطرش صدای خنده ات تا خونه همسایه ها هم می رفت ... بهت غذا هم داد ... ولی باز آروم نمی گرفتی  و پشت هم انگار که ذکر بگی فقط تکرار می کردی : بابا بابا ( حالا بزرگتر که شدی حسابت و به خاطر شیرین زبونی های امروزت میرسم بی معرفت دوست داشتنی ) لحظه ی آخر هم که از زیر قرآن ردش کردیم انقدر گر...

از پنجره آشپزخانه بیرون و که نگاه کنی ماه خیلی خوشگل جلوی چشمته ! دیشب آسمون یه شکل دیگه بود انگار ! ماه از ابهت مردونه در اومده و انگار عروس شده بود ! همه ی ابرای دور و برش یه جور خوشگلی کنارش قرار گرفته بودن که انگار دامن پر چین اش شدن ! شایدم داشت میرفت تولد ... مثل همیشه من و تو و تنهایی با هم بودیم ... خیلی دلم می خواست ببرمت بیرون تا آتش بازی ها و منورهایی که می زدن و ببینی ولی یاد یه چیزایی افتادم و نتونستم . ببخشید که نشد . در عوض کلی قایم باشک بازی کردیم .. کلی رو پام گذاشتم و بردمت بالا .. کلی نانای کردی قرتی خان ! ولی تا میومد خوابت ببره صدای ترقه ها می پروندت و این پریدن های مکرر باعث شده به شکم جنابعالی استرس وارد شه و مدام تک...

برای تولدت چیزی ننوشتم .. نه که چیزی هم ننیوسم نوشتم ولی اینجا نذاشتم ..تو اون جعبه هست یواشکی خودم و خودت !  ولی حالا که 14 ماهه شدی ( نمی دونم چرا انقدر با 14 حال می کنم ) گفتم بنویسم واست چه قده بودی ! چه قده شدی ! ماشالاه ! ولی مامانی گاهی باورم نمیشه این همه روز از کنار هم بودنمون گذشته باشه اگه اون 9 ماه و فاکتور بگیرم تو توی تمام 6 ماهی که مامان تو مرخصی بود یه ساعت هم کامل رو زمین نبودی .. چقدر زود گذشتن عسلم .. با هم می خوابیدیم و بلند می شدیم و غذا می خوردیم و حموم می رفتیم و همه چیمون با هم با هم بود ... و جای تو همیشه رو سینه ی من ... بزرگ که شدی آقا که شدی داماد که شدی یادت میاد اون روزای با هم بودنمون و .. یادت میاد ما...

خدایا ببخش که انقدر از هرچیزی گله می کنم. ببخش که بهونه گوش دردهای مداوم پادشاهم را میگیرم و سالمی چشم و دهان و دست و پایش به چشمم نمی آید . ببخش که شربت دادن ها و دارو دادن ها عذاب الیم است برایم و از شیر دادن کلافه شده ام و تو هر روز سیرابم می کنی از محبتت . ببخش که حوصله ی بازی ندارم و حتی خنده های آسمانی اش حوصله ام را جا نمیاورد . ببخش که به جان این مرد مهربان و وفادارم انقدر غر می زنم تا عطای در کنارم ماندن را به لقایش ببخشد. ببخش که از دوست داشتن های بقیه نسبت به خودم و خانواده ام پریشان میشوم و زمان بی تفاوتی شان به سراغت می آیم با سبدی پر از شکایت ! ببخش که محبت اطرافیان را فضولی می دانم و بی تفاوتی شان را بی احترامی ! ...